Is Goed,
Op 24, 26 en 27 februari speelden de Trochsetters weer hun jaarlijks toneelspel in de Treemter.
Dat er deze keer getrouwd zou worden was bij binnenkomst van de zaal al duidelijk. De extra versiering langs het middenpad en langs de kanten, het mooi “aangeklede” plakje cake bij de koffie/thee, en een grote schaal met afscheidspresentjes, waren daar de voortekenen van.
Ook de stukjes in het parochieblad en de krant en de rolverdeling op de kaartjes deden iets vermoeden. Wie uiteindelijk met wie zou trouwen bleef tot het laatste moment spannend.
De verschillende rollen waren weer mooi verdeeld en het leek ook nu weer of het stuk speciaal geschreven was voor de spelers van de Trochsetters.
Het was weer onvoorstelbaar knap hoe men zich in een half jaar niet alleen de teksten eigen maakt, maar zich ook helemaal inleeft in de typetjes die men speelt.
Een rol die zoals gezegd soms op het lijf geschreven lijkt maar soms ook heel erg verrassend over komt met uitspraken die denk ik nog lang in Balk blijven rondzingen.
Dan toch maar even over het toneelstuk zelf:
Het begint al meteen goed als de Turkse klusjesman Erkan, de rol van “rijke” vader Winand van bruid Noordje moet overnemen omdat deze te dronken is om kennis te kunnen maken met de “rijke” schoonmoeder Hanneke en de bruidegom Jan-Willem (met streepje). Dat deze persoonsverwisseling anders uit zou pakken kon Puk, de moeder van de bruid toen nog niet voorzien. Om de bruiloft goed te laten verlopen wordt “weddingplanner” Loet ingehuurd.
Marchje, vriendin van bruid Noortje kan het (ook) goed vinden met Jan-Willem en soms “leent” ze hem gevraagd en ongevraagd even van Noortje.
Bij het opkomen van schoonvader Gijs bleek dat deze helemaal Zen was en nog in de flower power-/hippietijd leefde en met bijzondere soorten thee en pijl en boog waarmee hij als Cupido de een en ander met (liefdes)pijltjes bestookte.
Bruidegom Jan Willem ontloopt ter nauwer nood lichamelijke schade als gevolg van een aanval van een verwarmingsbuis maar is daarna de draad ook even kwijt.
Ondertussen is er nog een bruid Acelya op een ezeltje op zoek naar Erkan. Winand is al wel weer nuchter maar speelt nog steeds de rol van Turkse klusjesman zodat Acelya denkt dat dat haar toekomstige echtgenoot is.
Als de chaos compleet is ontdekken beide moeders dat de families niet zo rijk zijn als ze voordoen. En als dan de champagnefontein moet worden afbetaald krijgt de Weddingplanner de (ongedragen) bruidsjurk als vergoeding.
Wie met wie is getrouwd konden we zien via de video-verbinding met uit het oude Raadhuis in Balk waar de ambtenaar Burgerlijke stand de twee geliefden in de echt verbond.
Als u wilt weten wie dat waren had u erbij moeten zijn.
Trochsetters dank jullie wel voor dit heerlijke avondje uit. Grote complementen voor het fantastische toneelspel en de prima verzorging van alle dingen eromheen. De achtergrond, en de inrichting van het toneel, het geluid en het licht, de spannende en goed georganiseerde verloting en alles wat ik in het begin van dit stukje al heb aangehaald of toch vergeten ben.